“And the day came
when the risk to remain tight in a bud
was more painful
than the risk it took to blossom.”
Mijn naam is Neela Paulussen (1975). Deze quote over het leven durven leven en de verkrampingen die ons stoppen vind ik mooi. Het is precies deze paradox tussen verlangen en angst die mij het meeste bezig houdt. Want hoe doe ik dat, de moed verzamelen om het leven voluit te leven? En hoe doe ik dat in contact met anderen? Hoe kan ik eerlijk zijn en een ander ontmoeten zonder terug te houden, zonder mijn raakbaarheid te verstoppen, zonder me net iets anders voor te doen, wat groter, wat sterker, wat onafhankelijker? Ik ken het verlangen naar bevrijding en ook de angst die me tegenhoudt. De zoektocht naar antwoorden begon bij mezelf.
Ik heb leren luisteren naar wat er in mij gebeurt, naar wat er fluistert, onder al dat wat luid is. Ik heb geleerd over versplintering en hulpeloosheid, en ook over moed en kracht. Over mezelf serieus nemen, hier en nu, in plaats van mijn leven te leven vanuit ideeën over hoe ik, of mijn leven eruit zou moeten zien. Ik heb geleerd om dat wat het net niet is te omarmen, mij meer te laten raken, voller te genieten, harder te lachen en dieper lief te hebben. Ik doe dit werk omdat dit is wat ik het liefste doe. Het voelt rijk en betekenisvol om mensen te mogen ondersteunen in hun groeiproces en hun zoektocht naar een meer authentiek, oprecht en vrij leven.
Als mens en als therapeut zoek ik naar het terugvinden van verbinding waar die verloren is gegaan. In mensen, tussen mensen en in hoe we ons als mensen verhouden tot andere natuur. De rol die trauma speelt in de wortels van de klimaatcrisis en sociale onrechtvaardigheid is enorm. Hierover leren en mij hiertoe verhouden is een belangrijke drijfveer in mij. De klimaatnoodtoestand raakt diepe existentiële thema’s als leven en dood, zingeving, wie ik kies te zijn in een veranderende wereld en acceptatie. Dit neem ik graag mee de sessies in, dit is namelijk de context waarin we leven.
Ik ben moeder van 3 zonen en ik deel een co-ouderschap met hun vader. In het relateren met mijn lief onderzoeken we hoe we ons vrij kunnen voelen in de onvermijdelijke beklemming die intiem relateren ook met zich mee brengt. Ik ben oprichter van In de Naaikamer, een naaischool waarvan ik tijdens de lockdowns de deuren voorgoed hebt gesloten. Sinds 1996 heb ik me op meerdere manier geschoold in menselijk functioneren en persoonlijke groei, zowel gefundeerd in westerse wetenschap als in oosterse wijsheid. Sinds 2016 heb ik een eigen praktijk in Amsterdam.
