“At its best, activism is a form of healing. It is about what we do and how we show up in the world. It is about learning and expressing regard, compassion and love.” ~Resmaa Menakem

Opstaan en jezelf uitspreken tegen sociale normen die de oorzaak zijn van de sociale onderdrukking en klimaatontwrichting, in welke vorm dan ook, is een daad van activisme.

We worden allemaal geboren met de capaciteit om ons te uitten en om in protest te komen als ons of een ander onrecht wordt aangedaan. Ieder mens heeft het recht om op te staan voor zichzelf en voor een ander. Om dit te kunnen doen heb je toegang nodig tot je betrokkenheid, je hart, je stem, je moed, je kracht.

Duurzaam activisme gaat over heen en weer bewegen tussen pijn en actie. Als we te snel van pijn naar actie bewegen en we onszelf geen tijd toestaan om te rouwen over dat wat we al verloren hebben en nog gaan verliezen, dan proberen we onze pijn te maskeren met oplossingen. Hier kunnen we onszelf mee opbranden.

De realiteit is dit: het is al te laat. En is er is een heleboel wat we nog wel kunnen doen.

Deze tijd vraagt om innerlijk activisme en naar buiten gericht activisme (Caroline Hickman). Het innerlijke proces waarbij we onze angst en de rouw durven voelen kan de levendigheid aanwakkeren die we nodig hebben om onze stem te gebruiken en in te zetten voor het adresseren van onrecht en om op te staan voor het leven. Dit is wat betekenis brengt en hoop creëert.

“Hope is not the conviction that something will turn out well, but the certainty that something makes sense, regardless of how it turns out.” ~Vaclav Havel

Foto: Michiel Wijnbergh